PHI is voor mij een hele goede leerschool geweest. Ik heb mezelf leren kennen in de 17 weken van therapie.
Ik kan nu voor mezelf zorgen en voor mezelf opkomen. Ik kan besluiten nemen. Ik kan zelf herkennen wat ik ervaar en hoe daarmee om te gaan. Ik mag nu van mezelf, voor mezelf kiezen. Mijn keuzes zijn goed.

Ik kan dit nu doordat we tijdens de gesprekken heel goed hebben gekeken hoe ik met dingen omging en hoe ik dat anders kon doen. Door het invullen van G-schema’s heb ik een andere kijk gekregen op mijn eigen gedachten en gevoelens. De gevoelens en gedachten mogen er zijn, maar ze hoeven niet de boventoon te voeren. Ik bepaal wat ik ermee doe en op welke manier.

Ik heb veel baat bij het signaleringsplan en het actieplan en ga dit in de toekomst ook zeer goed bewaken. Ik mag rust pakken als ik me niet lekker voel of als ik daar zin in heb.

Ik ben de hoofdpersoon van mijn leven en de hoofdpersoon is het belangrijkste.

Ik mag mezelf af en toe verwennen als ik iets goed heb gedaan. Ik hoef niet alles alleen te kunnen, mensen om mij heen mogen mij helpen. Maar ik maak de uiteindelijke keuze van hoe ik iets wil.

Ik weet nu dat ik mensen om mij heen wil die mij steunen en mensen die mij pijn doen mag afstoten. Ik weet dat ik hierin mijn grenzen kan en mag aangeven.

Ik weet ook dat ik mijn grenzen op alle gebieden mag aangeven. Sommige mensen zullen het niet prettig vinden, maar voor mij is het het beste. En dat staat voorop. Ik ben de hoofdpersoon van mijn leven en de hoofdpersoon is het belangrijkste. Ik beslis wie er mogen meespelen in mijn film en wie er op mijn berg mag komen als ik daar behoefte aan heb.

Ik durf nu te zeggen dat ik belangrijk ben en er mag zijn en mijn leven op mijn manier mag leven.

Zonder PHI was het me nooit gelukt. Bedankt allemaal!

Miranda